Boven!

Ik heb nog nooit zo'n wind meegemaakt als tijdens mijn klim op de geant du provence. Boven op de bult zitten en liggen fietsers op de grond. Ze proberen de top mét fiets te bereiken. Wat een ervaring...

----
Verzonden vanaf een Sony Ericsson mobiele telefoon

op de schutting

Twee bloggers op één schutting, dat kan nooit goed gaan. En inderdaad, dat kan ook niet. Want, zoals de meeste lezers van deze site weten, het beste biertje drink je bovenop de schutting, een echt buurtspecialisme. Vandaar dat Mr. T-Rex bij het aanbieden van een drankje rap bovenop de schutting zat. De beste buur is morgen jarig en wilde toch wel even samen met zijn buurman de aanstaande verjaardag vieren. Dat is gelukt. Ik wens hem dan ook een mooie verjaardag. Wij komen het later wel dunnetjes overdoen.

haha

En zo scheer ik voor de laatste keer voorlopig door het grensgebied op mijn Red Bull. Lekker in de korte broek met fietsklup d'OF op pad. Ik geniet zoals altijd van elke seconde. Het is lekker plat allemaal, binnenkort hoop ik een andere bult succesvol te beklimmen. Of het gelukt is laat ik wel weten.

inpak

Uit alle hoeken en gaten kom het spul tevoorschijn. De tent, slaapzakken, kampeeroutfit, pannen, gasblikken, anti-muggenspul, opladers, tenthamers en ga zo maar door. Sommige van de spullen hebben sinds de vorige zomervakantie het daglicht nog niet gezien, andere mogen vaker mee op pad. Op tafel ligt een afstreeplijst, waar steeds weer nieuwe dingen op terecht komen. Nog nooit ging er zoveel apparatuur mee, iPods, GSM, spelcomputers, lampen noem maar op. En boeken, kaarten, compassen. Het kan dit jaar niet op, de keuze qua koffie is zelfs gevallen op de luxe filtervariant, dus gaat er ook een houder en zakjes mee.
Ik zal blij zijn als het zover is...

Fischerspooner - Danse en France (D.I.M Remix)

scorelijst

Geloof het of niet, of geloof het maar gewoon, het songfestival is leuk. Leuk ja, ik ben geen lid van "wijhatenhetsongfestivalhyves", de hoeveelheid kitsch en foutigheid die steeds weer tentoongesteld wordt is hilarisch.
En zo zaten Krien en ik gisteravond in Koekstad bij KaCo voor de TV. Op schoot ieder een scorelijst met ruimte voor commentaar en opmerkingen. KaCo heeft het goed voor elkaar, de lijsten zijn voor iedereen te downloaden via de site van KaCo. Een pot koffie, een schaal koekjes en after8's en vanaf de tiende artiest borrelnoten en een lekker flesje bier maken het vermaak compleet.
We zijn serieus in de puntentoekenning, kritisch in het commentaar en piesen af en toe bijna in de broek van het lachen. Ons eigen landje kan mij niet overtuigen. In het Oostblokkistaanse kitch-geweld blijft onze inzending ver achter. Helaas voor ons denkt het grote publiek anders over onze favorieten. "Irelande douze pointe", die van mij inderdaad 12 hele punten krijgt, maakt geen schijn van kans. Net als een aantal andere volledig over de top liedjes.
Aan het eind van de avond downloaden we snel onze favorieten, tijdens de vakantie zullen deze klanken uit onze auto schallen. Wil jij ook tijdens jouw vakantie of wanneer dan ook deze prachtige liedjes luisteren? Dan is het tijd voor de tip van Harm Job! Want hier zijn alle nummers te downloaden!!! Veel plezier!





(Dustin the Turkey - Irelande douze pointe)

oude coke

Het is wat verwonderlijk om de oude man uit het cellencomplex te zien komen. Vief is hij wel, maar waarom zit een van hypotheekfraude verdachte tachtigjarige in godsnaam in voorarrest. "Een vergissing meneer de rechter, ik kan geen nee zeggen" legt hij uit. "Weet u, ik heb een jongen geholpen die had wat problemen met drugs, ach en ik heb wel eens wat wiet voor hem geregeld."
Het maakt de rechtbank nog niet veel uit, de officier van justitie, de onverstaanbare uit het verre zuiden afkomstige mevrouw Bloembollen, weet een zittingsdatum en noemt deze. Dan komt de klap op de vuurpijl als de hoogbejaarde doorpraat. "En dan is daar natuurlijk nog die zaak van die plexiglasplaten voor mijn kantoor, daar zat 40 kilo coke uit Cocaïneland in, maar daar wist ik niets van hoor. De rechters zijn ook in Cocaïneland geweest om te kijken en die weten het wel, het klopt niet. Net als die 4000 kilo die verstopt was in dat hout, die partij die hebben ze me gewoon opgestuurd, daar heb ik nooit om gevraagd!" Ik wissel een korte blik met Advocaatje Pleitmevrij, die een van de medeverdachten bijstaat. Jaja...
De rechtbank maakt een eind aan het verhaal en gaat verder met het hypotheekfraudeverhaal. Eventjes maar, het is slechts een regiezitting. De oude man wordt weer meegenomen naar achteren. Hij gaat straks weer in een busje met afgesloten hokjes terug naar het huis van bewaring. Hou de landelijke media maar in de gaten, ergens eind juni staat hij voor de rechter in Havenstad. Me dunkt dat er iets over terug te vinden is. Ik vraag me trouwens af of hij niet een van de oudste gedetineerden in ons land is, maar daar heeft iemand vast wel een antwoord op.

de finale

Terwijl er in het centrum van Textielstad volop feest gevierd wordt, is de spanning in de Pieperdepiepstraat om te snijden. Het is de avond van de straatsjoelcompetitiefinale. In grote stilte wordt er verbeten met stenen geschoven, er staat vanavond heel wat op het spel. Scheidsrechter Opavandeoverkant, zelf geen onverdienstelijk sjoeler himself, kijkt streng toe of alles volgens de regels gaat.
Dan is de laatste steen gegooid en buigt de scheids zich over zijn scorelijst. Het is tijd voor de uitslag! En wie heeft er gewonnen? Bekijk het videoverslag.

regen

"Jij praat poep" hoor ik wel eens als ik iets onzinnigs vertel. Gisteren deed ik dat waarschijnlijk uren lang. De jaarlijkse tocht van de Zondagse fietsklup stond op de agenda. Vanwege de regen ging de tocht niet door al was er een optie om 'm wel te fietsen. En ondanks de regen was dat natuurlijk een goede keuze. De Ut, zoals onze tocht heet, niet fietsen kan gewoon niet.
Dus regenkleding aan (de regenbroek op bovenstaande foto alleen om droog te blijven tot aan het vertrekpunt), sportdrank en krachtvoer (krentenbollen en mueslirepen) mee en een set droge kleding voor na de tocht. Op naar de 115 km!


Een prachtige tocht, VakbondsHenk zet ongelofelijk mooie routes uit en heeft ze dan in zijn blote hoofd zitten ook. Af en toe is het droog, we rijden over stille landweggetjes, vol blubber en andere meuk waarvan ik eigenlijk niet wil weten wat. Alles spat van voorgangers en het eigen voorwiel over me heen en in mijn mond. Ik zie er niet uit, en ik zie ook nog eens niets. Mijn bril, een reserve-exemplaar vanwege het fietsen, zit vol regen en troep, glijdt van mijn neus en ik moet donders goed uitkijken. Eén of twee keer rij ik zonder het te zien van de weg, ik heb m'n stuur gelukkig stevig vast en hou er al rekening mee, dus het valt mee.
Het warme bad na afloop is heerlijk. Het heeft wel wat, een tocht onder deze omstandigheden.

14

Vandaag is ze 14 jaar mijn vriendinnetje. Die eerste dag wist ik dat ze de ware was. Nog geen dag spijt van gehad.

tuurlijk

Het is nog vroeg en ik ben blij dat ik op tijd ben, schenk mijn koffie in, pak een boterham en een krantje. Dan staat plots iedereen paniekerig op en rent de trein uit. Ik denk niet na, gooi alles terug in de tas en hol achter de meute aan. Er blijkt iets met het achterste treinstel te zijn, het doet 't niet. Terwijl we met z'n allen naar het allervoorste treinstel rennen klinkt de fluit van de conducteur dringend, tsjirptsjirp. Buiten adem val ik een ander stel binnen, 200 meter rennen met een kop koffie in de hand en een open rugzak op de rug gaat niet in de koude kleren zitten. Dan blijft de trein staan en het wordt stil aan boord. Tien minuten later komt de mededeling dat er toch niets aan de hand is en dat iedereen die terug wil naar zijn eerdere plekje alle tijd heeft om over te stappen. De Hollandschen IJzeren heeft weer eens kuren.
Ik blijf zitten en ben bijna twintig minuten te laat in Beschuitstad.

op slot

Tussen alle vakantievoorbereidingen door wordt er ook nog gewerkt. Tot mijn grote verrassing staat er in de perskamer eindelijk de zolang verwachte locker. Vanaf nu alles veilig opbergen in de perskamer, nooit meer slepen met zware tassen door het gebouw. Een tijd geleden heb ik het ding telefonisch uitgezocht met de inhouse-service medewerker. Die hing wanhopig aan de telefoon. "Ik moet zo'n kast bestellen, maar welke wil je?" Grappig.
Maar goed, de tas heb ik vandaag maar niet opgeborgen in de locker. Het was te mooi weer, de verdachten kwamen niet opdagen, advocaten kregen autopech en zaken werden aangehouden of doorverwezen. Verder dan de zaak tegen een nogal domme marktplaatoplichster kwam ik niet. Mevrouw was zonder problemen aan de hand van haar bankrekening te traceren en gaat nu 120 uur voor niets werken en moet haar slachtoffers alles terug betalen. Waarvan is de vraag, schulden en de Stadsbank laten weinig ruimte. Het zal wel zitten worden, met onverminderde schuld. Dom hoor.

koelbox

Enigzins beschamend vinden we het wel, alle luxe die we dit jaar meenemen op vakantie. Met de fietsen op de auto hebben we natuurlijk meer ruimte om extra's mee te nemen. Jaja, we pakken uit deze keer. Met opvouwstoelen, een klaptafeltje, een campingstekker, een stalampje, een hamer voor de haringen en tot grote schrik van Krien, een heuse koelbox. "Dit is toch echt de limit" aldus de geschrokken aanstaande kampeerster.
Eerlijk gezegd, meer wil ik ook niet, ik wil wel graag het echte kamperen ervaren, lekker krap in een tentje en de mogelijkheid om alles met tien minuten op te zetten en net zo snel weer af te breken. Ben benieuwd of dat gaat lukken.

op je hoofd

Met dit weer, boter op je hoofd, zal een mooie kliederboel worden. Alhoewel, misschien had ik mijn eigen kale bol wat beter moeten insmeren met zonneboter, het voelt aardig verbrand aan...

zin

Ik heb zo'n zin in vakantie, kan haast niet wachten...

SUKL

In de file schiet hij plots van de meest rechterrijstrook naar links. Omdat het daar iets meer lijkt op te schieten. Er wordt gevloekt en getoeterd, wat een SUKL!

13 mei

Een omstreden datum, 13 mei. Acht jaar geleden verging half Textielstad, twee jaar geleden kocht ik van een garagedak een attribuut dat mijn leven volledig op de kop zou zetten.
Had ik deze tweewieler ook gekocht als ik had geweten wat mij nog te wachten zou staan? Dat ik duizenden kilometers rond zou trappen in weer en wind? Dat we samen avonturen zouden beleven die tot dan toe onmogelijk leken? Dat ik de Vaderlandsche Berg twee keer zou beklimmen? Dat ik 'm na anderhalf jaar zou inruilen voor een ander?
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik er niet meer zonder kan, het voortbewegen op een tweewieler met krom stuur. Dat ik het liefst hele dagen op het ding zou rondrijden, in weer en wind.
Vandaag heb ik 'm weggebracht. het is tijd voor een grote opknapbeurt. Nieuwe ketting, tandwielen en ik weet niet wat meer. Hij staat nu bij de klup-mecanicien tegen de werkbank. Als alles goed gaat is hij voor de vakantie klaar, hangen we 'm naast zijn nieuwe vriendje achterop de auto. Gaat ie nieuwe avonturen beleven.

Fik

(klik op plaatje voor meer)

13 mei 2008, acht jaar na de ramp fikt het weer in Textielstad. Op een bedrijventerrein aan de rand van de stad staat een bedrijf in brand. Het gaat om een grote brand. Ik vind het best, ik ga er niet heen om even een kijkje te nemen. Ik heb mijn buik er een beetje vol van, grote branden.

bestolen

Even na achten staat de oude buurvrouw aan de deur. "We zijn bestolen!" roept ze. Dan komt het verhaal, de oude buurman is om de hoek van de straat aangesproken door een man die hem vraagt of hij nog werkt. Ze raken aan de praat en dan zegt de man dat hij de buurman wel kent, van de kermis*, waar hij altijd met zijn hond loopt. De kermis is een teer punt van de oude baas. Jarenlang bouwde hij miniatuurkermissen, zijn grote liefde.
De man zegt dat hij op de kermis werkt bij de touwtjestrekkraam en de oude buurman nodigt de man uit bij hem thuis, kijken naar wat nog rest van zijn kermis. De man kijkt, praat en gaat weg. dan later op de dag, gisteren, staat hij voor de deur. Zijn vader heeft een ongeluk gehad en of hij even de telefoon mag gebruiken. De buurvrouw vertrouwt hem niet, maar wil de man wel helpen, laat hem voor de deur staan en haalt de telefoon uit de woonkamer. Op dat moment moet de man de eerste portemonnee te pakken hebben gekregen, uit het colbert van de buurman in de gang. Als de buurvrouw terug komt vraagt hij een telefoonboek en loopt brutaal achter haar aan, mee de woonkamer in. Op dat moment moeten alle alarmbellen bij de buurvrouw gaan luiden, ze moet al niets hebben van het onbetrouwbare tiep, maar ze laat zich overbluffen. Even later is ook de portemonnee van het buffet weg.
De arme mensjes zijn van hun stuk. "Ik had nooit gedacht dat ik hier in zou trappen" zegt de buurvrouw. Als ik haar aanbiedt om mee te gaan naar de politie wil ze er niets van weten. "Ik ben mans genoeg om ze te woord te staan" en "ze bijten me toch niet?"... Wat er ook is, de oude buurvrouw laat zich nu niet op de kop zitten.

*(waarschijnlijk heeft de oude baas zelf tegen de man gezegd dat hij niet meer werkt, maar heeft hij indruk willen maken op de belangstellende man, door hem te vertellen over zijn hobby, de kermis, waarna de man hem het "hond op de ker*(waarschijnlijk heeft de oude baas zelf tegen de man gezegd dat hij niet meer werkt, maar heeft hij indruk willen maken op de belangstellende man, en heeft hem verteld over zijn hobby, de kermis, waarna de man hem het "hond op de kermis" verhaal verteldemis" verhaal vertelde en zo het vertrouwen van de buurman won)

tweede pinksterdag

Zoveel vrije dagen, aansluitend op een schoolvakantie, daar had ik geen rekening mee gehouden met de boodschappen. Gelukkig kennen we in deze regio het fenomeen grenswinkel. Altijd open! Buurman Krattenstapelaar opperde een fietstocht met grensoverschrijdend terrasbezoek. Topidee! Samen hebben we getracht Mr. T-Rex op de fiets te krijgen, hij ging dezelfde kant op, maar dat verhaal ging niet door, helaas.
Bij de grenswinkel een drukte van jewelste, allemaal Oosterbuurse koffie en drop kopers op zoek naar "eines gutes Angebot". Hilarisch. gelukkig hadden ze nog kolen en een goede Bratwürst voor op de geplande bbq.
Ook op het grensoverschrijdende terras een giga drukte. Op zoek naar een vrije zitplaats lopen we tegen de familie Voorzitter en hun ex-buren buurman Buurman op. Die zaten al enige tijd achter mooie grote blonde jongens zo te zien. Aangeschoven natuurlijk en ook een mooie Weizen besteld. In de zon op een terras smaakt die wel erg goed.
Via de Pauperlanden fietsen we terug naar de Pieperdepiepstraat. Tijd voor de barbeknoei. Een paar uur later is iedereen stuffed. Via de schutting heeft een drukke ruilhandel plaatsgevonden, Currywürst in ruil voor taart en cake, en na deze lekkernijen krijgt niemand meer een hap naar binnen. Links en rechts nog wat met een waterpistool spuiten en het is al snel bedtijd.

moederdag

Moederdag 2008. Na een sportieve ochtend en een rustige, zonnige, luie middag, stroomt het bezoek binnen. Helemaal uit het verre Veenkanaaldorp komt de familie Dolopsatéstokjes. Petekind Da-Ra moet natuurlijk op moederdag ook een cadeautje brengen aan Krien.
Even later kijkt ook de Baas, samen met Ag-Nes, om de tuindeur. Aanschuiven maar. Koffie, koekjes, kletsklets, gezellig. Dan komen de eerste waterstralen over de schutting. Op #16 heeft men nieuwe waterpistolen gekocht. Een waar watergevecht breekt uit, tot groot vermaak van de kleine Dolopsatéstokjes. Zij laten zich niet onbetuigd en na afloop is iedereen drijfnat.
De avond eindigt tegen twaalven. De koelkast is dan leeg, het bier op, de maag vol met een überheerlijke Bratwürst van Mr. T-Rex en de kleren zijn weer droog.
Was het maar altijd lente/zomer...

hands up!

De groeten uit Polderstaddorp, waar een bezoek aan Neef en Neefvrouw (jarig, van harte!) uitliep op een groot watergevecht. Helaas stond de enige winkelstraat in het dorp droog, dus een gezellig waterig samenzijn met het overige winkelend publiek zat er deze keer niet in. Bij de volgende aanschaf gaat er vast een watervoorraad mee.

bierkip

We moesten er even op wachten, maar dat was niet erg. Lekker in de zon in de Beschuitstadse achtertuin van de familie Pleitmevrij voor een bbq met bierblikkip. Advocaatje Pleitmevrij had afgelopen winter al heel enthousiast georeerd over zijn heerlijke kipspecialiteit en had even enthousiast medegedeeld dat we diezelfde kip bij de eerste warme zonnestralen zouden gaan nuttigen.
Dat moment was dus aangebroken. Na een heerlijk flesje Zuiderbuurs blond klonk het tromgeroffel en schalden de trompetten. De kip was klaar! En inderdaad, complimenten, sappig, heerlijk van smaak, alleen met een enorm obsceen gat ter grootte van een bierblik. Maar ach, daar eet je gewoon omheen.
Nadat de zon uit zicht verdween verkasten we naar het dakterras om daar onder een heldere sterrenhemel (Beschuitstad is wat achtergebleven op meerdere gebieden en heeft des avonds dus wat minder (licht)uitstraling) aan de koffie met een bolletje geurige drank uit mijn examenjaar 1985. Wederom complimenten!
Binnenkort bij ons maar. Al was het alleen maar omdat we al een paar keer aan geweest zijn en nog steeds een geleend boek met dito dvd's in de tas hebben zitten....

waterperikelen

Met het mooie weer kan het natuurlijk niet anders, de waterpistolen komen tevoorschijn. En dus vloog er gisteravond weer het nodige over de schutting. Een beetje sneu voor de buuv van #16, haar waterpistolen zijn hard aan vervanging toe. Gelukkig vond ze snel een oplossing, een die zelf Buurman Krattenstapelaar wwardig was. Over de schutting verscheen een grote straal water, de tuinslang. Hahahaha!
Een schutting verderop, in de voormalige Krattenstapelaarswoning, zijn ze minder blij. Oli4 vangt daar vissen uit de vijver volgens de nieuwe buurman. Die stond gisteravond aan de deur om daarover te klagen. Hij wilde geen ruzie maken, was een van de eerste dingen die hij mij vertelde.
Nu heb ik Oli4, in de tijd dat wij nog vissen in de vijver hadden, nooit een vis zien vangen, dus het komt me enigzins vreemd over. Z'n vissen zijn niet ziek en hij heeft Oli4 betrapt. Zegt ie. En daarom laten ze de hond steeds buiten. Zodat die met zijn geblaf de hele buurt de zin in zon kan ontnemen.
Het was een lastig gesprek. Onze katten kan ik niet binnen houden, die breken de tent af en ik vind dat ook nog eens zielig. Diverse oplossingen werden van de hand gewezen, een aanbod voor nieuwe vissen afgewezen en na drie keer het hele rondje doorgelopen te zijn bleef zijn conclusie dat de hond dan waarschijnlijk buiten bleef. Ik heb de buurman voorzichtig gezegd dat het wakker houden van de hele buurt mij geen goede oplossing leek, maar dat leek niet door te dringen. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.
Ondertussen heb ik meerdere katten in hun tuin gezien en heb ik de buren al meerdere keren in de vijver zien kijken, terwijl Oli4 heerlijk binnen op de laptoptas lag te slapen.

op tv

"Wat lijkt ie groot als ie daar zit". Aan het woord Advocaatje Ooitwasikookjournalist. Samen met Krien zitten we in de teeveestudio van de baas. Vanachter de schermen volgen we de opname van het discussieprogramma IDW. Aan tafel bij presentator Hans zitten een woordvoerder van de politie, regio Provinciehoofdstad, en Advocaatje Pleitmevrij.
Onderwerp van de discussie is de registratie van kentekens op de snelwegen in het Noordelijke deel van de provincie, een heikel punt. Officieel voor het opsporen en in de gaten houden van de georganiseerde misdaad, maar mag de overheid alles maar registreren of wordt dat wel heel erg Big Brother? De standpunten zijn natuurlijk helder, de politiewoordvoerder is voor en Advocaatje Pleitmevrij is tegen.
Voor de goede verstaander geeft Pleitmevrij goede tips hoe deze registratie te vermijden. Huur een auto, maak kentekens van andere auto's, na, rij een andere route en nog meer van dat. Zelf kan ik daar nog aan toevoegen, neem de fiets. De presentator verspreekt zich een keer als hij Pleitmevrij aankondigt als architectje P., maar na een minuut of tien is het afgelopen en gaan de lampen aan en kan P. opgelucht adem halen. Zo zit je nog met je hoofd in de dossiers, zo opeens met de geschminkte kop op teevee. Het leven, vol verrassingen.

gezocht

Boodschappendief aangehouden, aangever gezocht

Op 28 april, rond 12.50 uur, werd een motoragent aangesproken door twee vrouwen die hem vertelden dat een man een tas met boodschappen had gestolen van de fiets van een van hen. De fiets stond gestald bij een supermarkt aan de Haaksbergerstraat. De motoragent ging aan de hand van het signalement in de buurt rondkijken en trof op de Pieperdepiepstraat een man aan die aan het signalement voldeed. Hij had de boodschappentas nog bij zich. De motoragent heeft deze man, een 38-jarige man uit Enschede aangehouden voor diefstal.

De motoragent moest wachten op assistentie van collega’s met een auto om de verdachte over te brengen naar het politiebureau. Bij terugkomst bij de supermarkt aan de Höksebargsestraat bleek de benadeelde verdwenen te zijn. Zij heeft tot op heden ook geen contact met de politie gezocht.

De politie roept deze vrouw op zich te melden op het politiebureau om aangifte te doen van de diefstal.

helicopter

"Met mooi weer gebeuren er meer ongelukken". Dat deze mededeling, onlangs opgevangen op de plaatselijke Eerste Hulp, klopt, bewees de traumaheli vandaag maar weer eens. We wonen precies onder de aanvliegroute van de gele heli. Vandaag leek het wel alsof we onder de aanvliegroute van de Kaagbaan wonen, zo druk was het in de lucht.

Lekker bijkomen in de zon. Zo zie ik het graag, van de zonnige kant. De koptelefoon heb ik nodig om het hondengeblaf uit de tuin van #18 te weren. Het voormalige Kratenstapelaarmaison heeft lawaaierige nieuwe bewoners. Zo laten ze hun kefbeest de hele dag alleen achter in de tuin. De enkele minuut dat het beest zijn bek houdt is het weldadig stil. Na vier uur gekef is het moeilijk om alles nog van een echte zonnige kant te bekijken.

Coldplay (feat. Michael Stipe) - In the sun

Built To Spill - Kicked It In The Sun

Weezer - Island in the Sun

twee keer!

Uiteindelijk zijn we twee keer bovenop de Alpe geweest. De eerste dag als onderdeel van een 90 kilometer lange klimtocht, de laatste dag vanaf onderaan, bocht 21. Het was prachtig, fantastisch, supergaaf en loodzwaar. In 1 uur en 20 minuten ben ik naar boven geklommen, tot aan de officiële finish helemaal boven in het dorp. De echte Tourfinish, niet die voor het Office du Tourisme. Die ligt namelijk een kilometer lager. En als ooit iemand vertelt dat ie de Alpe in 1 uur 15 heeft gedaan, vraag hem dan maar waar hij of zij is afgestapt. Is het voor het Office du Tourisme, tel er dan maar een minuut of 5-10 bovenop voor de echte tijd...
Later meer, met meer plaatjes.